بررسی اثر رادیولوژیکی داربست بیوگلس ژلاتینی بر ترمیم نقص استخوان جمجمه در مدل حیوانی سگ

مقدمه: هدف از مطالعه ی حاضر ارزیابی رادیولوژیکی ظرفیت بازسازی استخوان با داربست نانوبیوگلس ژلاتینی در مدل نقص جمجمه ی سگ بود. روش ها: در این مطالعه در استخوان فرونتال چهار سگ نر بالغ جوان، تحت بیهوشی، دو حفره به قطر 5/0 میلی متر ایجاد شد. در یکی از حفرات داربست ژلاتینی کار گذاشته شد و حفره ی دیگر به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. 4 و 8 هفته پس از عمل جراحی، ارزیابی رادیولوژیکی تشکیل استخوان توسط دستگاه cbct (cone beam computed tomography) صورت گرفت. یافته ها: مقایسه ی اندازه ی قطر حفرات نشان داد که میانگین قطر حفرات 4 و 8 هفته پس از عمل بین دو گروه داربست ژلاتینی و شاهد اختلاف معنی داری نداشت (به ترتیب 522/0 = p و 064/0 = p). میانگین دانسیته ی استخوانی نیز 4 و 8 هفته بعد از عمل جراحی در گروه داربست ژلاتینی با گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت (به ترتیب 603/0 = p و 300/0 = p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد که داربست بیوگلس ژلاتینی در فاصله های زمانی مورد مطالعه در مقایسه با گروه شاهد بر سرعت استخوان سازی اثر نداشته است.